Rozdział pięćdziesiąty szósty

- Michalinka.. - ucieszyła się moja matka.
- Jeszcze Ciebie mi tu brakowało, wypuścili Cię?
- Wczoraj, na przepustkę. Tak bardzo się cieszę, że Cię widzę! - podeszła do mnie.
- Ja wręcz przeciwnie - odsunęłam ją.

   Widziałam, że zrobiło się jej przykro, ale na mnie już to nie działało. Patrząc na nią, widziałam tylko moją złość i nienawiść.

- Co tu w ogóle robisz? Myślałam, że zamknęli Cię w Łodzi na dłużej.
- Z przepustką postanowiłam przyjechać do wujka Marka.. Może porozmawiamy? Widzę, że sporo się u Ciebie zmieniło.. Przeczytałaś list? Dlaczego nie odpowiedziałaś? Myślę, że chyba naprawdę powinnyśmy sobie kilka rzeczy i spraw wyjaśnić. W końcu jesteś moją córką, niezależnie od niczego i nikogo! Zawsze, rozumiesz?

    Gdyby nie Zbyszek, to pewnie bym ją uderzyła. Ten jednak, kiedy zobaczył mój stan, pociągnął mnie za rękę w stronę parkingu.

- Pięknie ze sobą wyglądacie, szczęścia! - rzuciła na odchodne.

   Kiedy dotarliśmy pod drzwi mojego auta, wreszcie mnie puścił.

- Weź się ogarnij, okej? Pozwoliłam Ci mnie tknąć?
- Mam w dupie to, na co mi pozwalasz, a na co nie.
- Przemiły z Ciebie facet, naprawdę.

   Wreszcie mu przyłożyłam w twarz. Tak za wszystko.

- Auć, zwariowałaś?! - odskoczył jak poparzony.
- Bolało? Szkoda, że tak mało. Zejdź mi z oczu.
- Teraz zejdź mi z oczu, a niedawno..
- Przestań! - syknęłam przez zęby - nie musisz mi tego przypominać.
- Dlaczego? - zapytał zawadiacko - mnie się podobało, masz nieziemską figurę..

   Kolejny policzek wymierzony w jego stronę.

- Aż tak bardzo lubisz bić?
- Ciebie? Owszem.

   Odwróciłam się na pięcie i otworzyłam drzwi samochodu. Ten jednak mnie obrócił i jednym ruchem, złapał w pasie, blokując moje ręce i przytulając do torsu.

- Uwierz mi, że jeszcze za to podziękujesz..

   Znów woń jego perfum, przywołała zamglone wspomnienia, urywki z życia. Choć na stałe niczego nie pamiętałam, to właśnie jego zapach pozwalał mi odkrywać kolejne części całej układanki. Czułam do siebie i do niego coraz większe obrzydzenie. Udało mi się wyswobodzić z uścisku i w szybkim tempie zamknąć się w aucie. Odpaliłam silnik, odjeżdżając z piskiem opon. W lusterku jeszcze widziałam jego głupawy uśmieszek. Miałam ochotę po raz kolejny mu przyłożyć, ale szkoda było się wracać. Nacisnęłam mocniej pedał gazu, by jak najszybciej znaleźć się z powrotem w Łodzi.

   Zrobiłam sobie po drodze przerwę, za bardzo wszystko mnie męczyło. Już nie tylko fizycznie, ale głównie psychicznie. Z samego rana wyjechałam w dalszą podróż. Przed jedenastą dotarłam do domu.

- Jak w stolicy kotku? - przywitał mnie buziakiem mąż.
- Męcząco jak zawsze, Justyna w gościnnym?
- Tak, jeszcze śpi. Całą noc prawie płakała, to jej nie ściągałem z łóżka.
- Idę do niej zobaczyć, dałeś sobie radę?
- Jak zawsze.
- Jestem z Ciebie dumna - pocałowałam go i skierowałam się do pokoju, w którym przebywała moja przyjaciółka.

    Widząc, w jakim stanie spała, byłam wręcz przerażona. Rozmazany makijaż, wszędzie pełno chusteczek i pustych butelek po trunkach alkoholowych. Do tego, mimo, że miała zamknięte oczy, to podkrążone i napuchnięte powieki, coraz bardziej się uwidaczniały. Powoli zaczęłam sprzątać ten cały powstały brud. Razem z Kurkiem staraliśmy się zrobić to jak najszybciej, ale uważając, żeby jej nie zbudzić. Jednak oczywiście moje szczęście musiało się uaktywnić i jedna ze zbieranych butelek, spadła z hukiem na podłogę, rozbijając się na kilkaset drobnych butelek.

- Cholera - mruknęłam.
- Co się tu dzieje? - ziewnęła Justyna.
- Przepraszam, to przypadek, naprawdę nie chciałam. Śpij dalej.
- Ty już tu?
- Przyjechałam niedawno. Musieliśmy tu posprzątać.. A Twój stan.. Justyś, tak nie można, naprawdę. Zwłaszcza, że..
- Zwłaszcza, że wszystko mi się zwaliło na głowę naraz. Że on ma mnie w dupie, ja jestem tu, bezradna, po niedawnym ślubie.. Jeszcze coś?
- Ej, ale jaki masz dowód?
- Jaki? Esemesy w telefonie, przeczytałam jego rozmowę z Bartmanem, zdradza mnie i zdradzał przed ślubem. Jeszcze to ciągłe pisanie o niej "bo misiu to, bo misia tamto", zwymiotować mogłam, czytając to, rozumiesz?

   Czerwona lampka właśnie zaczyna Ci świecić. Serio jest aż taka mało domyślna i nie ogarnęła, że mogło chodzić tu o Ciebie..?

   Dałam znak Bartoszowi, żeby wyszedł z pokoju. Wtedy mogłam z nią bezpiecznie pogadać. Grzecznie się pożegnał i poszedł szykować mi kawę.

- Zapytałaś go? Gadałaś z nim? Justyna, nie można w kilka dni po ślubie, tak po prostu odchodzić od bliskiej osoby, zrozum to!
- Jak miałam rozmawiać? On zaprzeczał wszystkiemu.
- Mi powiedział..

   Cholera, gryź się w język, no już!

- Kiedy Ci powiedział i co? - ożywiła się.
- Yy, no.. Przed ślubem. Że Cię kocha, więc to nie przechodzi od tak, zrozum.

   Plus dziesięć punktów za wybrnięcie z sytuacji!

- Przed ślubem.. Michalina, nie broń go, proszę Cię.
- Nie bronię go, ale znam facetów!
- Daj spokój.

   I co teraz zrobisz, Pani Mądralińska? Będziesz bronić Nowakowskiego, wydasz Bartmana, a może samą siebie?

   Wzięłam komórkę i wykręciłam numer Piotra. To chyba najbardziej racjonalna rzecz, która w tamtym momencie przyszła mi do głowy.

- Co ty robisz?
- Zaraz.

   Po czwartym sygnale, odebrał łaskawie.

- Chyba macie do pogadania z żoneczką.

   Wcisnęłam jej telefon, choć bardzo się broniła przed tym. Przywitała go wiązanką przekleństw i wyzwisk, jakie pierwsze przyszły jej do głowy. Nie dała dojść mu do słowa. Ja bezpiecznie usunęłam się z pola widzenia, by przypadkiem mi nie przyłożyła z tych emocji.

- Kawa stygnie - pocałował mnie w nos i podał kubek.
- Oni są jak dzieci..
- Raczej zdrada, to poważna rzecz, nie uważasz?
- Ale tam żadnej zdrady nie było, proszę Cię. Uważasz, że Cichy byłby w stanie lecieć na dwa fronty? To nie w jego stylu - wzięłam łyka.
- Znam go i też tak uważam.. Ale ludzie się zmieniają, czasem nawet aż nadto. Tak sobie pomyślałem, odchodząc od tematu Pita i Justyny, że może byśmy pojechali w jakąś podróż poślubną, hm? Madagaskar na przykład.
- Masz pracę i mecze, zapomniałeś?
- Nie zapomniałem, ale zawsze mogę mieć kontuzję.. - uśmiechnął się.
- Nie kracz lepiej, bo..
- Bo Wrona robi to lepiej, wiem, wiem. Ale z Andrzejem w konkury nawet nie wchodzę, on i krakanie, to mistrzostwo samo w sobie.
- Głupek - zaśmiałam się.

   Z pokoju wyszła moja przyjaciółka.

- I co?
- Jadę tam.
- Pogodziliście się?
- Powiedział, że musimy sobie kilka rzeczy wyjaśnić i być wreszcie od początku do końca szczerzy, ja też tak uważam.
- No widzisz, mówiłam, żebyś dała mu szansę!
- Zobaczymy. Dziękuję! - pocałowała mnie w policzek i pobiegła pakować rzeczy.

   Kuraś odwiózł ją na pociąg, po czym wrócił do domu. Siedziałam wtedy przed laptopem i przeglądałam pocztę.

- Co z tą podróżą? - zapytał,siadając obok mnie
- No pojedziemy, pojedziemy.
- To wybieramy miejsce, teraz!

   Wzięliśmy globus, leżący w sypialni i tak, jak w jakimś filmie, razem nim zakręciliśmy, a następnie palcem zatrzymaliśmy w jednym miejscu.

- Sydney, pasuje?
- Jak najbardziej.
- No to mamy ustalone!
- Tak, tylko data wypadnie pewnie we wrześniu, jak nie później.
- Tak właściwie, to.. - uśmiechnął się.
- To?
- Bilety zamówione są na wieczorne loty.. Także.. Pakuj się i za godzinę przy aucie. Też Cię kocham!

   Po czym od razu wybiegł z pokoju. Jak on to zrobił? Skubaniec jeden. Pokręciłam tylko z niedowierzaniem głową i poszłam po torbę, pakując pierwsze lepsze rzeczy. Równo pięćdziesiąt osiem minut później, wyszłam z domu, zamykając na klucz.

- Jak zawsze punktualna! Taksówka już czeka.

   Wziął moją torbę, wrzucił do bagażnika taxi i pojechaliśmy na lotnisko. Nie mam pojęcia, skąd wiedział, że trafimy na Sydney, ale bilety już na nas czekały. Do samolotu wsiedliśmy przed szesnastą. Zapowiadały się dni pełne emocji i cholernie miłych wspomnień.

- Australio, nadchodzę! - krzyknęłam, kiedy nasz środek lokomocji, wzbił się w górę.

Mecz we Wrocławiu było c u d o w n y! <3


Wielgachne pozdrowienia dla Liwci, której nie poznałam początkowo, ale jednak potem nam się udało zgadać - buziak! ;* pozdrowienia obiecałam Lidzi, więc też są! Też buziak! ;*
Dziękuję Wam za cierpliwość i moim ludziom, dzięki którym funkcjonuję i przeżyłam tak wspaniałe chwile <3
To co zdobyłam na meczu, pokażę niedługo w zakładce "Zdjęcia"
A tymczasem chyba jakiś sen by się przydał, czy coś takiego, no nie?
To enjoy ;*

PS leniwce - czytacie, to komentujcie :D
PS 2 wskazóweczki się zaczęły, szukajcie, a znajdziecie ;-) Żadnej podpowiedzi, gdzie szukać, ode mnie, ale sprytni jesteście, to coś wymodzicie. Od tego do końca, będą wskazówki. Po literce, wyrażeniu, skojarzeniu, gdzieś mimochodem.. ;-)